شاعر تنهایی
شاعرِ زیبای دردم جان و تن دستِ قلـــــــــــــم
مونس غمها نشستم در عزا مستِ دلـــــــــــــم
***
در جهانی داغ دیده خواب رفتم اینچنـــــــین
تار گشته خون قلبم در چهار فصلِ زمیـــــــن
***
بادبانِ قایقِ دل با نسیمی داد کــــــــــــــــــرد
در سفر مانده تو دریا صد غمی آزاد کـــــرد
***
دلِ در مانده و تنها توی موجی از تمــــــــــاشا
در درونِ غارِ ظلمت حمله ای کرده خدایــــا
***
خسته شد محراب دردم دشمنم بـــــاران زده دل
خیسی و سرما کشیده کو دیار و عشق و منـــزل
***
قلمم شکسته از نم دفترم چشمش فــــــــــــروزان
با دلی نشسته شبها واژهایم سنگ و طوفـــــــــــان
***
زندگی فدای عشقی در دلم پیچیده بــــــــــــــارش
وای بر صبحِ شفق را به چه زیبا در نگــــــــــارش
***
ساعتی با یار گشتن به زصد شادابی دیـــــــــــــدن
لحظه های زخم بستن بهتر از دنیا خریـــــــــــدن
***
دلم روی موجی غرق است خشکی را هر گز ندیده
بوی شاد و مهربانی از دلِ دریا شنیــــــــــــــــــده
***
با همین درد و مشقّت دوست دارم دل بمیـــــــــرم
رنگِ شادیها ندیدم در فضایِ آن اسیـــــــــــــــــرم
***
کوچ کن ای روح عشقم به دیارِ شهر غربـــــــــت
ماندنت باران و برف است روی گلزارِ حقیقـــــــت
***
دفترِ عشقم جدا شد باوداعِ زیرکـــانـــــــــــــــــه
خسته شد دل از جدایی با فروغِ بی نشانــــــــــــه
***
گردنم بی تن نشسته آن برید با تار مویــــــــــش
کوهِ یخبندانِ عمرم سرد کرده خستـه رویــــش
***
بوسه آویزانِ قهرش با سرودی دلبــرانــــــــــــه
در گلو بغضش گرفته با فرودی عاشقــانـــــــــه
جاسم ثعلبی (حسّانـــــــــــــی) 18/10/1391
:: برچسبها:
شاعر تنهایی ,
:: بازدید از این مطلب : 2186
|
امتیاز مطلب : 12
|
تعداد امتیازدهندگان : 3
|
مجموع امتیاز : 3