سکنت ابدار طیبه ابدیره الخوان
او کملت ثمرتی بل تسعه جرونی
گبل لا صیر طیر او منوتی الغزلان
ابحجرها نایم ابکاروک حطونی
سهرت کل لیالیهه تعب بلوان
سبع اسنین بل مدرسه دزونی
عفیه اعلیک یا یابه شتلت ایشان
ورده حبک الخضرت ضرعانی
بعد شحچی علی الی دارس القران
لا قاری درس خاتمه عنوانی
بعد شحچی شکر و اتشکر ابدیوان
تابعنی ابشهامه اول او ثانی
بعد ما کملت السبحه شمرنی ابعید
بل سابع درست اوکل شهر جانی
کمل هل مسیره او زاد مهما اتگول
علی روج البحر بطران مشانی
سارت هل سفینه بل بحار اهوای
اشما ملیت ابوی ابصبره جرانی
دخلت احدود ثایات الزمان ابساع
هل ناطور چم اوصیه وصانی
ابصبره و ابکلامه المایعرفه استاد
علی درب الحکم مرات دلانی
اذکر یوم شالانی اعلی چتفه او گال
یبنی لا تضل تحصد ابگوسانی
العگل یخلق انسان ایطیر بل افلاک
الدرس کل شمس سیر بیه التتانی
تعال او شوف یبنی التارک التعلیم
یسرح بل غنم فلاح موغانی
خذیت اعلوم منه ما خذت من غیر
ابوی استاد واعلی الفخر دلانی
اذکر کلمه هامه منه عندما اذهب الی المدرسه فی الخفاجیه
قال اذا قلت نقودی سااقص جلدی و لحمی وابیعه حتی
و ادبر مخارجک الدراسیه.
ممنون علی هذا الحنان و الانسانیه منک یا ابی.
17/10/1390 طهران
:: برچسبها:
قصیده الی ابی امحمد الجبیره الحسانی الساری ,
:: بازدید از این مطلب : 1973
|
امتیاز مطلب : 3
|
تعداد امتیازدهندگان : 2
|
مجموع امتیاز : 2